گفته بودند که از دل برود یار چو از دیده برفت

سال هاست که از دیده ی من رفتی

لیک

دلم از مهر تو اکنده هنوز

دفتر عمر مرا دست ایام ورق ها زده است

زیر بار غم عشق قامتم خم شد

و پشتم بشکست

در خیالم اما هم چنان روز نخست تویی

ان قامت بالنده هنوز

در قمار غم عشق دل من بردی و با دست تهی

منم ان عاشق بازنده هنوز

اتش عشق پس از مرگ نگردد خاموش

گر که گورم بشکافند عیان می بینند

زیر خاکستر جسمم باقیست

اتشی سر کش و سوزنده هنوز

شاید قانون دنیا همین باشد

تو صاحب ارزویم باشی

شیرینی تعبیرش برای دیگریست!

برای دوست داشتنت محتاج دیدنت نیستنم

اگر چه نگاهت ارامم میکند محتاج سخن گفتن با تو نیستم

اگر چه صدایت دلم را میلرزاند محتاج شانه به شانه بودنت نیستم

اگرچه برای تکیه کردن شانه ات محکم ترین

و قابل اطمینان ترین است

دوس دارم نگاهت کنم صدایت را بشنوم و به تو تکیه کنم

دوس دارم بدانی حتی اگر کنارم نباشی

باز هم نگاهت میکنم

صدایت را میشنوم و به تو تکیه میکنم

همیشه با منی

و همیشه با تو هستم

هر جا که باشی!

به من حق بده که میل به خوردن نداشته باشم

این بغض هایی که تو به خوردم میدی

سیر_سیرم میکنه!

یادمان باشد با هم بودن دلیلی برای با هم ماندن نیست

رسیدن رفتن میخواهد اما اخر همه رفتن ها رسیدن نیست

یادمان باشد رفتنی میرود

چه یک کاسه اب بریزیم پشت سرش

چه هزاران قطره اشک

کوچه های قدیمی را باریک میساختند

تا ادما به هم نزدیک شوند

حتی در یک گذر

اکنون

چه قدر اواره ایم

در این همه اتوبان سرد!

به اشک هایم دست نزن

میشکند بغضم یک وقت!

انگاه

غرق میشوی در سیلاب اشک هایی که

بهانه روان شدنش هستی!!!